Yoko Taro, gevierde maker van Nier: Automata en Drakengard , heeft onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als een artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, kreeg ICO snel cultusstatus vanwege de ingetogen esthetische en non -verbale verhalen.
Taro benadrukte de revolutionaire kernmonteur van het spel: Yorda begeleiden door haar hand vast te houden. Hij merkte op: "Als ICO je had nodig om een koffer zo groot te dragen, zou het ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Dit eenvoudige maar impactvolle ontwerp daagde de vastgestelde gameplay -normen uit, waarbij spelersinteractie opnieuw wordt gedefinieerd.
Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met simplistische visuals. ICO gaf echter prioriteit aan emotionele verbinding en thematische diepte boven puur mechanische innovatie. Taro benadrukte hoe ICO aantoonde dat kunst en verhaal een integraal onderdeel van de game -ervaring kunnen zijn, in plaats van louter verfraaiingen.
Taro noemde ICO 'Epoch-maken' en loofde Taro zijn invloed op de ontwikkeling van game, met de kracht van subtiele interacties en atmosferisch ontwerp om een diepgaande betekenis over te brengen.
Naast ICO noemde Taro Undertale (Toby Fox) en Limbo (PlayDead) als even invloedrijke titels. Deze spellen, zo betoogden hij, breidden het expressieve potentieel van interactieve media uit, waardoor het vermogen van videogames voor diepe emotionele en intellectuele resonantie bewijst.
Taro's waardering voor deze games biedt waardevol inzicht in de creatieve welvaart van zijn eigen werk en onderstreept de voortdurende evolutie van videogames als een rijke en veelzijdige kunstvorm.
