Civilization's leiders zijn net zo iconisch als de beschavingen zelf. De benadering van Firaxis voor het selecteren van nationale vertegenwoordigers is in de loop der jaren aanzienlijk geëvolueerd. Dit artikel onderzoekt het leider van de Civilization VII en hoe het leiderschap in de geschiedenis van de serie opnieuw definieert.
← Terug naar Sid Meier's beschaving vii hoofdartikel
Civ VII: een nieuw tijdperk van leiderschap
Civilization's leiders zijn een integraal onderdeel van de identiteit van de serie sinds de oprichting. Elke leider belichaamt de essentie van zijn beschaving en beïnvloedt gameplay net zo aanzienlijk als de beschaving zelf. Hoewel hun rol constant blijft, is de weergave van leiders gediversifieerd over elke aflevering, waardoor het concept van leiderschap en de invloed ervan wordt verfijnd.
Deze verkenning duikt in de geschiedenis van de beschaving en onderzoekt de evolutie van zijn leiderrooster, de veranderingen in elke iteratie en hoe beschaving VII op unieke wijze leiderschap opnieuw definieert.
Early Civ: A Focus on Global Powerhouses
De oorspronkelijke beschaving bevatte een relatief eenvoudig rooster. Het toonde voornamelijk wereldwijde superkrachten en historische figuren uit de vroege jaren 1990 en de oudheid. Met beperkte ontwerpbereik en technische mogelijkheden omvatte het spel slechts 15 beschavingen, waaronder Amerika, Rome, Griekenland, Japan, China, Frankrijk, Egypte en Rusland.
Leiderschap werd letterlijk geïnterpreteerd; Elke leider was een historisch staatshoofd. De selectie gaf prioriteit aan algemeen herkende cijfers. Dit resulteerde in leiders als Abraham Lincoln, Tokugawa Ieyasu, Mahatma Gandhi en Julius Caesar, naast meer controversiële keuzes zoals Mao Zedong en Joseph Stalin. Elizabeth I was de enige vrouwelijke leider. Deze aanpak weerspiegelt, hoewel eenvoudig, de context van de release van de game.
Deze duidelijke benadering evolueerde met latere iteraties.
Civ II - V: de definitie van leiderschap uitbreiden
Civilization II breidde het rooster uit en omvatte minder bekende bevoegdheden zoals de Sioux. Het introduceerde met name een apart vrouwelijke leider -selectie, met alternatieve keuzes voor elke beschaving. De definitie van "leider" werd uitgebreid met invloedrijke figuren buiten de staatshoofden, zoals Sacagawea voor de Sioux en Amaterasu voor Japan.
Civ III integreerde vrouwelijke leiders rechtstreeks in het hoofdrooster. Joan of Arc verving Napoleon voor Frankrijk en Catherine de Grote verving Stalin voor Rusland.
Civ IV en Civ V hebben het rooster en de definitie van leiderschap verder uitgebreid. Revolutionairen, generaals en hervormers werden gebruikelijk. Traditionele boegbeelden werden vervangen of verdubbeld, met voorbeelden, waaronder Wu Zetian die Mao Zedong vervangen voor China en zowel Victoria I als Elizabeth I die Engeland vertegenwoordigen. De focus verschoof van uitsluitend krachtige figuren naar een bredere weergave van de mensheid.
Civ VI: verbeterde karakterisering en diversiteit
Civilization VI verbeterde de karakterisering, diversiteit en creativiteit aanzienlijk. Leiders werden gepresenteerd als gestileerde geanimeerde karikaturen. Leider Personas, alternatieve versies van dezelfde leider, werden geïntroduceerd en boden verschillende speelstijlen aan. Minder bekende cijfers van minder prominente beschavingen werden opgenomen, zoals Lautaro van de Mapuche en Bà Triệu van Vietnam.
Het concept van leiders die verschillende hoofdstukken van hun leven vertegenwoordigen, ontstonden, geïllustreerd door Eleanor van Aquitaine die Frankrijk of Engeland leidt, en Kublai Khan leidt de Mongolen of China. Meerdere leideropties voor beschavingen zoals Amerika en China werden ook geïntroduceerd. Leider persona's verder gediversifieerde gameplay -opties.
Civ VII: een gewaagde nieuwe richting
Civilization VII vertegenwoordigt het toppunt van de leider -selectiefilosofie van Firaxis. Het beschikt over een ongekend divers rooster, met onconventionele leiders, meerdere persona's en zorgvuldig samengestelde keuzes afgestemd op verschillende speelstijlen.
De mix-and-match benadering van beschavingen en leiders zorgt ervoor dat minder bekende cijfers centraal staan. Harriet Tubman, de Amerikaanse abolitionist, is een opmerkelijk voorbeeld. Niccolò Machiavelli belichaamt, ondanks dat hij geen staatshoofd is, de diplomatieke strategieën van zijn geschriften. José Rizal van de Filippijnen maakt ook een belangrijke toevoeging.
gedurende bijna 30 jaar, de beschaving is geëvolueerd van een spel dat zich richt op belangrijke historische figuren naar een diverse en fantasierijke weergave van de grote geesten van de mensheid. De definitie van leiderschap is uitgebreid, maar de betekenis van degenen die de titel hebben, blijft onwrikbaar.
← Terug naar Sid Meier's beschaving vii hoofdartikel
Sid Meier's beschaving vii soortgelijke spellen
