The South Meraung Village

Tytuł: Shadows of South Meraung

Agung i Arip, przez całe życie przyjaciół z zamiłowaniem do przygody, znaleźli się na obrzeżach zapomnianego miejsca znanego tylko jako South Meraung Village. Wioska spowiła niesamowitą ciszą i atmosferą przeczucia, które sprawiły, że ich skóra czołgała się. Słyszeli szepty tego miejsca, opowieści o jego mrocznej historii i złowrogich tajemnicach, które skręcił, ale ciekawość zawsze była ich przewodnikiem.

To było podczas jednej z ich wypraw do gęstych dżungli otaczających wioskę, Agung, zawsze odkrywca, za daleko i zgubił. Gdy słońce zaczęło zanurzać się pod horyzontem, rzucając długie, złowieszczowe cienie na krajobraz, Aip zdał sobie sprawę, że Agung nie był już u jego boku. Panika ustała, ale Arip wiedział, że musi znaleźć swojego przyjaciela przed nocą w pełni ich otoczenie.

Wioska South Meraung nie była inna niż wszystko, co Aip kiedykolwiek widział. Wydawało się, że zrujnowane budynki jęczały pod ciężarem własnych tajemnic, a powietrze było gęste z niepokojącym bezruchem. Arip zawołał dla Agunga, a jego głos odbijał się echem przez puste ulice, ale nie było odpowiedzi. Gdy zagłębił się w wioskę, poczucie strachu stało się silniejsze.

Nagle Arip natknął się na starożytną świątynię w sercu wioski. To tutaj znalazł Agunga, ale jego przyjaciel nie był sam. Agung stał w centrum świątyni, a jego oczy przeszły, jakby w transie. Otaczając go postacie spektralne, ich formy migoczą jak cienie rzucane przez umierający płomień.

„Agung!” Arip krzyknął, pędząc naprzód, by odciągnąć przyjaciela od upiornych objawień. Ale kiedy sięgał po Agunga, postacie zwróciły ich puste oczy w stronę, a ich usta otwierają się w cichych krzykach.

Arip poczuł, jak zimny przeraża, gdy zdał sobie sprawę z prawdziwej natury południowej wioski Meraung. Było to miejsce, w którym zasłona między żyjącymi a umarłymi była cienka, a ci, którzy zaryzykowali zbyt blisko, ryzykowali uwięzieniem w spektralnym ujęciu.

Z każdą uncją siły, którą mógł zebrać, Arip złapał Agunga i wyciągnął go ze świątyni. Widoczne postacie wyciągnęły rękę, a ich zimne palce ocierały się o skórę Aripa, ale odmówił puszczenia swojego przyjaciela. Gdy natknęli się z wioski, widmowe postacie zniknęły w nocy, ich ciche krzyki odbijały się echem w uszach Aripa.

Wyłonili się z South Meraung Village, gdy o świcie pękło, pierwsze promienie światła słonecznego przebiły ciemność. Agung powoli doszedł do jego zmysłów, a jego oczy się oczyszczyły, gdy patrzył na Aripa z wdzięcznością i strachem.

„Nigdy nie możemy mówić o tym miejscu” - wyszeptał Agung, a jego głos drżał. „Wioska South Meraung zawiera tajemnice, które lepiej pozostawiają niezakłócone”.

Arip skinął głową, wiedząc, że ich przygoda zabrała ich na skraj horroru, który nie mogliby zrozumieć. Gdy opuścili wioskę, ciężar ich doświadczenia pozostał, w mrożących czas przypomnienia o niebezpieczeństwach, które czają się w cieniu nieznanego.