W tym artykule bada trwałe dziedzictwo Davida Lyncha, filmowca, którego unikalny styl pozostawił niezatarty ślad w kinie. Utwór zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks , pokazując zdolność Lyncha do zestawiania przyziemnych z niepokojącym, znakiem rozpoznawczym jego pracy. Ta „linczian” jakość, mieszanka snu podobnego do surrealizmu i leżącego u podstaw niepokoju, jest badana jako cecha definiująca, tak silny termin, wykracza poza określone elementy stylistyczne.
Artykuł następnie zagłębia się w różnorodną filmografię Lyncha, kontrastując kultowy klasyk Eraserhead z bardziej konwencjonalnymi (jeszcze wyraźnie lynchianami) The Elephant Man . Dotyczy to niesławnej wydmy , podkreślając wyzwania, przed którymi stoi Lynch, zachowując swój charakterystyczny wizualny styl. Dyskusja rozciąga się na Twin Peaks: The Return , projekt, który przeciwstawił się oczekiwaniom i pokazał niezachwiane zaangażowanie Lyncha w jego artystyczną wizję.
Autor zastanawia się nad wpływem Lyncha, zauważając, jak jego praca, często zakorzeniona w pozornie zwykłych ustawieniach, konsekwentnie ujawnia niepokojące prąd. Blue VelvetNa przykład używa idyllicznej fasady Americana do maskowania ciemniejszej rzeczywistości. Artykuł podkreśla unikalną mieszankę surrealizmu i ugruntowanej rzeczywistości w filmach Lyncha, podejście rzadko widziane dzisiaj.
Ankieta zaprasza czytelników do podzielenia się swoim ulubionym filmem Lynch, podkreślając szerokie atrakcyjność jego pracy. Utwór omawia następnie wpływ Lyncha na kolejne pokolenia twórców filmowych, powołując się na przykłady współczesnych reżyserów, których dzieła odzwierciedlają jego wyraźny styl. Filmy takie jak widziałem glow telewizora , homar , latarnia morska , Midsommar , następuje , Pod Silver Lake , Saltburn , Donnie Darko , Miłość kłamstwa krwawią , a nawet aspekty Denis Villeneuve są prezentowane jako przykłady „Lynchian”.
Artykuł kończy się uznaniem Lyncha jako znaczącej liczby, co oznacza koniec epoki. Jego trwały wkład nie jest tylko jego pracą, ale trwałym wpływem „linchian”, który nadal kształtuje kinematyczny krajobraz, inspirując twórców filmowych do odkrywania niepokojących rzeczywistości, które leżą pod powierzchnią każdego dnia. Autorzy wyrażają swoją ciągłą fascynację odkrywaniem tych ukrytych elementów „linchian” we współczesnym kinie.
